“อัตถจริยา” (1 ในหลักธรรมของสังคหวัตถุ 4) หมายถึง การบำเพ็ญประโยชน์ การประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น นั่นคือ ช่วยเหลือรับใช้ ทำงานสร้างสรรค์ ประพฤติการที่เป็นประโยชน์ ด้วยความตั้งใจอย่างดีเลิศ นั่นคือ ช่วยเหลือส่งเสริมคนให้มีความเชื่อถือถูกต้อง (สัทธาสัมปทา) ให้ประพฤติ ดีงาม (สีลสัมปทา) ให้มีความเสียสละ (จาคสัมปทา) และให้มีปัญญา (ปัญญาสัมปทา) ซึ่งการประพฤติปฏิบัติดังกล่าวนี้ ทำให้สังคมเกิดความสงบสุข เป็นมหากุศลอันยิ่งใหญ่ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้ ที่มีคำสมัยใหม่เรียกว่า “จิตอาสา” (Public Mind) อย่างเช่น การเล่นดนตรีให้ผู้ป่วยในโรงพยาบาลฟังเพื่อความผ่อนคลายความเจ็บป่วย การให้คำแนะนำผู้ตกทุกข์ได้ยากในสังคม การสอนหนังสือให้เป็นวิทยาทานแก่ผู้ด้อยโอกาส แต่บุญกุศลที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น คือ การเผยแผ่ธรรมทานให้แก่สาธุชนทั่วไป ให้พบเห็นความจริงแห่งชีวิต เพื่อให้พ้นทุกข์ทั้งปวง
ที่มาของความหมาย คลิกที่นี่